Snackbars moeten mijn keuzes beperken

© Abnormal Living

Toen we dit artikel met Flight of the Conchords acteur Rhys Darby lazen, was er één antwoord waarop we ons concentreerden:

I can’t stand going to those sandwich bars where you’ve got to choose your own stuff, because I don’t know what goes together. It does my head in. I’d rather them tell me. I’m not the expert. I haven’t spent years learning these different combinations.

We sluiten ons daar volledig bij aan.

Dit wist je misschien niet over eens: wij houden van overdaad. Moest je dus ooit in dialoog gaan met één van onze vrienden, familieleden, collega’s, of huisdieren, dan krijg je wellicht een verhaal te horen over die keer wanneer we niet wisten wanneer te stoppen. Eén keer praatten we te veel. Een andere keer zopen we te veel. Dan was er die keer waar we er op aandrongen Russische Roulette te spelen tot het bittere einde, en lagen we vier jaar in een coma. Maar meest waarschijnlijk gaat het over hoe we te veel aten.

Ons grootste probleem hebben we dan ook met buffetten. Onze grootmoeder groeide op tijdens de tweede wereldoorlog toen eten schaars was, en aangezien zij één van de twee vrouwen was die ons opvoedde, erfden we haar moeilijke relatie met eten. Ze was een fantastische kok, maar als we besloten ons bord niet leeg te eten toonde je haar nul respect. Voedsel was waardevol voor haar. Die waarden zijn deel geworden van onze natuur, en dat loopt natuurlijk slecht af in all you can eat buffetten: regelmatig werden we praktisch naar buiten gedragen.

Buiten buffetmaaltijden leidt dit ook tot een probleem wanneer we naar snackbars gaan waar we de mogelijkheid hebben onze eigen maaltijd samen te stellen. Een paar maanden terug gingen we naar een burgerrestaurant in Berlijn, waar we de mogelijkheid hadden (of de verplichting, met Duitsers weet je nooit) onze eigen burger samen te stellen, van saus tot brood tot groenten. Het was allemaal zeer verwarrend, en niet alleen omdat onze Duitse taalkennis beperkt is. Op het einde van deze beproeving konden we twee sauzen kiezen. Waren we onmensen geweest dan hadden we voor mosterd met guacamole kunnen kiezen.

Wat ons betreft is dat een walgelijke combinatie. Waarom hadden we de keuze deze Frankensteinburger te creëren? Misschien werkt dit wel in iets zoals Subway, maar dit heeft er wel voor gezorgd dat zaken het concept overnemen zonder echt te weten hoe dit toe te passen. Wij bijvoorbeeld zijn prijsbewust, dus als we weten dat we mosterd en guacamole en mosterd kunnen combineren voor dezelfde prijs als mayonaise en ketchup, dan overwegen we dit. Al is het maar omdat we dan zoveel mogelijk waarde krijgen voor een vaste prijs.

Uiteindelijk besloten we toch de twee niet te combineren. Na mijn maaltijd bezocht ik Yelp, waar we een recensie lazen van iemand die klaagde over de verschrikkelijke combinatie die ze samengesteld hadden. Waren we hierover verrast? Totaal niet! We zijn verschrikkelijke wezens en daarom moeten we soms beperkt worden in onze vrijheid. De verantwoordelijkheid ligt bij restaurantuitbaters om haar klanten te beperken. Denk er zo over na: zou je graag rijden in een bus waar je zelf de snelheid kunt bepalen?

In ieder geval, moest je toch iets verschrikkelijks samengesteld hebben en hierdoor een ziektedag moeten nemen, lees dan zeker onze gids om films te kiezen op je ziektedag.